59وَلَو أَنَّهُم رَضوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَرَسولُهُ وَقالوا حَسبُنَا اللَّهُ سَيُؤتينَا اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَرَسولُهُ إِنّا إِلَى اللَّهِ راغِبونَصادقی تهرانیو اگر آنان بدانچه خدا و پیامبرش به ایشان داده خشنود میگشتند و میگفتند: «خدا ما را بس است، به زودی خدا از فضل خود به ما میدهد و (نیز) پیامبرش (به ما میبخشد) ، ما همانا تنها سوی خدا راغبانیم» (این خود برایشان شایسته بود).