هر زمان که عذابی (از عذابهای پنجگانهی مذکور) بر آنان واقع میشد (از شدّت تأثیر و فزونی تألّم آن) میگفتند: ای موسی! برای ما خدای خود را به فریاد خوان و از او درخواست کن که به عهدی که با تو بسته است وفا کند (که عهد نبوّت و رسالت است). اگر عذاب را از ما برداری، سوگند میخوریم که به تو ایمان بیاوریم و (همان گونه که خواستهای) بنیاسرائیل را همراه تو میفرستیم (و آنان را آزاد میسازیم تا به یگانهپرستی مشغول شوند). 1