112وَمَن يَكسِب خَطيئَةً أَو إِثمًا ثُمَّ يَرمِ بِهِ بَريئًا فَقَدِ احتَمَلَ بُهتانًا وَإِثمًا مُبينًاصادقی تهرانیو هر کس خطا یا گناهی -مانع از خیری- به دست آرد، سپس آن را به بیگناهی نسبت دهد، پس بیگمان بهتان و گناه دنبالهدار آشکارگری بر دوش کشیده است.