45وَلَو يُؤاخِذُ اللَّهُ النّاسَ بِما كَسَبوا ما تَرَكَ عَلىٰ ظَهرِها مِن دابَّةٍ وَلٰكِن يُؤَخِّرُهُم إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِعِبادِهِ بَصيرًاصادقی تهرانیو اگر خدا مردم را به (سزای) آنچه انجام دادهاند (اینجا) مؤاخذه کند، هیچ جنبندهای را بر پشت زمین باقی نگذارد؛ ولی تا مدّتی معیّن مهلتشان میدهد و چون اجلشان فرا رسد، همانا خدا به بندگانش بینا بوده است.