الَّذينَ يَتَّبِعونَ الرَّسولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذي يَجِدونَهُ مَكتوبًا عِندَهُم فِي التَّوراةِ وَالإِنجيلِ يَأمُرُهُم بِالمَعروفِ وَيَنهاهُم عَنِ المُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيهِمُ الخَبائِثَ وَيَضَعُ عَنهُم إِصرَهُم وَالأَغلالَ الَّتي كانَت عَلَيهِم ۚ فَالَّذينَ آمَنوا بِهِ وَعَزَّروهُ وَنَصَروهُ وَاتَّبَعُوا النّورَ الَّذي أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ
مجتبوی
آنان كه پيروى مى‌كنند آن فرستاده پيامبر درس ناخوانده و خط نانوشته‌اى را كه [نام و نشانه‌هاى] او را نزد خويش در تورات و انجيل نوشته مى‌يابند آنان را به نيكى فرمان مى‌دهد و از بدى باز مى‌دارد و چيزهاى پاكيزه را برايشان حلال و پليديها را بر آنها حرام مى‌كند و بار گرانشان- تكاليف سخت و دشوار- و بند و زنجيرشان- امور دست و پاگير- را از آنها فرومى‌نهد- آزادشان مى‌كند پس كسانى كه به او گرويدند و او را بزرگ و گرامى داشتند و يارى‌اش كردند و از آن نورى كه با او فروآمده- قرآن- پيروى نمودند، ايشانند رستگاران.