أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ نُهوا عَنِ النَّجوىٰ ثُمَّ يَعودونَ لِما نُهوا عَنهُ وَيَتَناجَونَ بِالإِثمِ وَالعُدوانِ وَمَعصِيَتِ الرَّسولِ وَإِذا جاءوكَ حَيَّوكَ بِما لَم يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقولونَ في أَنفُسِهِم لَولا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقولُ ۚ حَسبُهُم جَهَنَّمُ يَصلَونَها ۖ فَبِئسَ المَصيرُ
صادقی تهرانی
آیا کسانی را که از نجوا منع شدند، ندیدی (که) سپس به آنچه از آن منع گردیدند بر میگردند و با همدیگر به گناه دنبالهدار و عدوان و عصیان پیامبر، محرمانه گفتگو میکنند و هنگامی که نزد تو آیند، تو را بدانچه خدا به آن (شیوه) زندهباد نگفته، زندهباد میگویند و در میان خودشان میگویند: «چرا به آنچه میگوییم خدا ما را عذاب نمیکند؟» جهنم برای آنان کافی است، آن را میافروزند. پس چه بد سرانجامی است.