36وَإِذا أَذَقنَا النّاسَ رَحمَةً فَرِحوا بِها ۖ وَإِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت أَيديهِم إِذا هُم يَقنَطونَصادقی تهرانیو هنگامی که مردم را رحمتی بچشانیم، بدان شاد(کام) میگردند؛ و چون به (سزای) آنچه با دستاوردشان پیش فرستادهاند، صدمهای بدیشان در رسد، به ناگاه نومید میشوند.