9وَلِسانًا وَشَفَتَينِخرمدلو زبانی و دو لب را نیافریدهایم؟ 1«شَفَتَیْنِ»: مثنّی شَفَة، دو لب. یعنی ابزار دیدار و دستگاه گفتار و تمام وسائل اقتدار بنده، متعلّق به خدای دادار است. پس او کی دارا است؟ بلکه نادار است.