إِلّا تَنصُروهُ فَقَد نَصَرَهُ اللَّهُ إِذ أَخرَجَهُ الَّذينَ كَفَروا ثانِيَ اثنَينِ إِذ هُما فِي الغارِ إِذ يَقولُ لِصاحِبِهِ لا تَحزَن إِنَّ اللَّهَ مَعَنا ۖ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ عَلَيهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنودٍ لَم تَرَوها وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذينَ كَفَرُوا السُّفلىٰ ۗ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ العُليا ۗ وَاللَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ
صادقی تهرانی
اگر او [:پیامبر] را یاری نکنید همواره خدا(یش) بهراستی یاریش کرده، چون او را کسانی که کفر ورزیدند (از مکه) برون راندند. وی نفر دوم از دو تن بود، آنگاه که این دو در غار (ثور) بودند. وقتی (حضرتش) به همراهش میگفت: «اندوه مدار که خدا بهراستی با ماست.» پس خدا آرامش خود را بر او [:پیامبر و نه بر نفر دیگر] فرو فرستاد و او را با سپاهیانی که آنها را نمیدیدید تأیید کرد و کلمهی کسانی را که کفر ورزیدند پستترین (کلمه) گردانید. و کلمهی خداست که (هم)او برترین (کلمه) است و خدا عزیزی حکیم است.