12فَمَن شاءَ ذَكَرَهُخرمدلپس هر که خواهد از آن پند گیرد (و هرکه خواهد سرِ خویش گیرد). 1«ذَکَرَهُ»: از قرآن پند و اندرز گرفت. ضمیر (هُ) به قرآن برمیگردد که مشارٌالیه آیات است. بعضیها آن را به خدا برمیگردانند. در این صورت معنی چنین است: هرکه خواهد خدا را یاد کند و به یاد او باشد.