16إِذ ناداهُ رَبُّهُ بِالوادِ المُقَدَّسِ طُوًىخرمدلبدان گاه که پروردگارش او را در زمین مقدّس طُوی صدا زد. 1«بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُویً»: (نگا: طه / 12). «الْوَادِی»: سرزمین. یاء آخر آن در رسم‌الخطّ قرآنی حذف شده است. «طُویً»: نام سرزمینی در شام، میان مَدْیَن و مصر، در پائین کوه طور سینا، نخستین بار، در آنجا به موسی (ع) وحی شد. بدل از (الْوادی) است.