7يوفونَ بِالنَّذرِ وَيَخافونَ يَومًا كانَ شَرُّهُ مُستَطيرًاصادقی تهرانی(همان بندگانی که) به نذر (خود) وفا میکنند، و از روزی که گزند آن جویای پرواز بوده است ، میترسند.