14وَمَن فِي الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِخرمدلو حتّی تمام کسانی را که در روی زمین هستند (همگی را فدا کند) تا این که مایهی نجاتش شود. 1«یُنجِیهِ»: او را رستگار کند و مایه نجاتش شود. فاعل این فعل ضمیر مستتر است و به فداء بر میگردد.