52وَلا تَطرُدِ الَّذينَ يَدعونَ رَبَّهُم بِالغَداةِ وَالعَشِيِّ يُريدونَ وَجهَهُ ۖ ما عَلَيكَ مِن حِسابِهِم مِن شَيءٍ وَما مِن حِسابِكَ عَلَيهِم مِن شَيءٍ فَتَطرُدَهُم فَتَكونَ مِنَ الظّالِمينَصادقی تهرانیو کسانی را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان میخوانند - در حالیکه چهرهی (خشنودی و شناخت) او را میخواهند - (از خود) مران. از حساب آنان چیزی بر عهدهی تو نیست و از حساب تو (نیز) چیزی بر عهدهی آنان نیست تا ایشان را برانی؛ پس از ستمکاران باشی.