41بَل إِيّاهُ تَدعونَ فَيَكشِفُ ما تَدعونَ إِلَيهِ إِن شاءَ وَتَنسَونَ ما تُشرِكونَصادقی تهرانی(نه!) بلکه تنها او را میخوانید. پس اگر بخواهد (بطلان) آنچه (خود و مردمان را) به سوی آن فرا میخواندید آشکار میسازد. حال آنکه آنچه را شریک (او) میگردانید فراموش میکنید.