هُوَ الَّذي أَخرَجَ الَّذينَ كَفَروا مِن أَهلِ الكِتابِ مِن دِيارِهِم لِأَوَّلِ الحَشرِ ۚ ما ظَنَنتُم أَن يَخرُجوا ۖ وَظَنّوا أَنَّهُم مانِعَتُهُم حُصونُهُم مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِن حَيثُ لَم يَحتَسِبوا ۖ وَقَذَفَ في قُلوبِهِمُ الرُّعبَ ۚ يُخرِبونَ بُيوتَهُم بِأَيديهِم وَأَيدِي المُؤمِنينَ فَاعتَبِروا يا أُولِي الأَبصارِ
تهفسیری ئاسان
ئهو خوایه ئهو زاتهیه، ئهوانهی بێ باوهڕ بوون له خاوهنانی کتێب، ههڵیکهندن له شوێنهواریان و ناچاری کۆچی کردن له یهکهم دهست پێکردنی کۆکردنهوهو دهرکردنیاندا، ئێوه بهتهما نهبوون و گومانتان نهدهبرد ئاوا بهئاسانی بڕۆن، ئهوانیش گومانیان وابوو که بهڕاستی قهڵاکانیان بهرگریان دهکات له ویست و فهرمانی خوا، ئهوسا ئیتر له لایهکهوه خوا بهڵای بهسهر هێنان که بهخهیاڵیاندا نههاتبوون و حسابیان بۆ نهکردبوو، ئهوسا خوا ترسێکی فڕێدایه دڵیانهوه، بهناچاری دهستیان کرد بهکاولکردنی خانووبهرهو ماڵهکانیان بهدهستی خۆیان و دهستی ئیمانداران، کهواته: ئهی خاوهن بیروهۆش و دوور بینهکان دهرس و پهندو ئامۆژگاری وهربگرن (جوولهکه ههروا بۆیان ناچێته سهر).