14لا يُقاتِلونَكُم جَميعًا إِلّا في قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَو مِن وَراءِ جُدُرٍ ۚ بَأسُهُم بَينَهُم شَديدٌ ۚ تَحسَبُهُم جَميعًا وَقُلوبُهُم شَتّىٰ ۚ ذٰلِكَ بِأَنَّهُم قَومٌ لا يَعقِلونَصادقی تهرانیآنان، دستهجمعی - جز در قریههایی که دارای استحکاماتی است، یا از پشت دیوارها- با شما کشتار نمیکنند. گرفتاریشان میان خودهاشان سخت است. آنان را متّحد میپنداری حال آنکه دلهایشان پراکنده است، زیرا آنان گروهیاند که درنمییابند (و نمیفهمند).