30وَظِلٍّ مَمدودٍخرمدلو در میان سایههای فراوان و گسترده و کشیده (خوش و آسودهاند). 1«ظِلٍّ»: سایه فراخ. «مَمْدُودٍ»: کشیده و گسترده. غرض این است که بهشتیان دائماً در سایههای مطبوع و روحافزای دائم و همیشگی بسر میبرند و از رنج گرما در امانند.