32وَإِذا قيلَ إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسّاعَةُ لا رَيبَ فيها قُلتُم ما نَدري مَا السّاعَةُ إِن نَظُنُّ إِلّا ظَنًّا وَما نَحنُ بِمُستَيقِنينَخرمشاهیو چون گفته میشد که وعده الهی حق است و در قیامت شکی نیست، میگفتید نمیدانیم قیامت دیگر چیست؟ آن را جز گمانی نمیپنداریم، و ما [در حق آن] باورمند نیستیم