و چون به انسان آسيبى رسد، پروردگارش را به حال توبه و انابه مىخواند، سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا كند، آن دعاهايى را كه پيش از اين [براى رفع بلا] كرده بود از ياد مىبرد و براى خدا همتايانى قرار مىدهد تا از راه خدا گمراه كند. بگو: اندكى به كفر