49فَإِذا مَسَّ الإِنسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلناهُ نِعمَةً مِنّا قالَ إِنَّما أوتيتُهُ عَلىٰ عِلمٍ ۚ بَل هِيَ فِتنَةٌ وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَبهرام پورو چون انسان را گزندى رسد، ما را فرا مى‌خواند، سپس چون نعمتى از جانب خود عطايش كنيم، مى‌گويد: تنها به سبب [كاردانى و] دانايى من اين نعمت به من داده شده است. [نه چنان است] بلكه آن آزمايشى است، ولى بيشترشان نمى‌دانند