آنان (یعنی کفّار مکّه) مؤکّدانه به خدا قسم میخوردند که اگر پیغمبری به میان ایشان بیاید، راهیابترین ملّتها خواهند بود (و در پذیرش دین او، بر همگان پیشی خواهند گرفت). امّا هنگامی که پیغمبری (از خودشان برانگیخته شد و) به میانشان آمد، (بعثت او) جز گریز و بیزاری (از حق) چیزی بر آنان نیفزود. 1