پس (از آن) گفتند: «پروردگارمان! میان (جایگاههای) سفرهایمان فاصله بینداز.» و بر خویشتن ستم کردند. پس آنها را (برای آیندگان، نمونهی) حکایتهایی تازه گردانیدیم و به کلی تار و مارشان کردیم. بیچون در این (ماجرا) برای هر شکیبایی بس سپاسگزار نشانههایی است.