170فَرِحينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَيَستَبشِرونَ بِالَّذينَ لَم يَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم أَلّا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَبهرام پورآنان به نعمتى كه خدا ارزانىشان داشته خوشحالند، و از [سرنوشت] همرزمانى كه هنوز به آنها ملحق نشدهاند شادمانند [مىدانند] كه نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهگين مىشوند