22وَتِلكَ نِعمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَن عَبَّدتَ بَني إِسرائيلَصادقی تهرانی«و (آیا) بر (اساس) اینکه فرزندان اسراییل را بنده و در بند (خود) ساختهای، این خود نعمتی است که منّتش را بر من مینهی؟»