127وَإِذ يَرفَعُ إِبراهيمُ القَواعِدَ مِنَ البَيتِ وَإِسماعيلُ رَبَّنا تَقَبَّل مِنّا ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّميعُ العَليمُصادقی تهرانیو چون ابراهیم و اسماعیل پایههای خانه [:کعبه] را بالا میبرند (میگفتند:) «پروردگارمان! از ما بپذیر. بیگمان تو همان شنوای دانایی.»