وَلَو أَنَّ قُرآنًا سُيِّرَت بِهِ الجِبالُ أَو قُطِّعَت بِهِ الأَرضُ أَو كُلِّمَ بِهِ المَوتىٰ ۗ بَل لِلَّهِ الأَمرُ جَميعًا ۗ أَفَلَم يَيأَسِ الَّذينَ آمَنوا أَن لَو يَشاءُ اللَّهُ لَهَدَى النّاسَ جَميعًا ۗ وَلا يَزالُ الَّذينَ كَفَروا تُصيبُهُم بِما صَنَعوا قارِعَةٌ أَو تَحُلُّ قَريبًا مِن دارِهِم حَتّىٰ يَأتِيَ وَعدُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لا يُخلِفُ الميعادَ
خرمشاهی
و اگر قرآنی بود که کوهها از [هیبت] آن به حرکت در میآمد و زمین میشکافت، یا مردگان با آن به سخن درمیآمدند [همین قرآن بود، و باز ایمان نمیآوردند]، آری سررشته کارها همه به دست خداست، آیا کسانی که ایمان آوردهاند نمیدانند که اگر خداوند میخواست همه مردم را هدایت میکرد، و به کافران همواره به خاطر کار و کردارشان عقوبتی هایل میرسد، یا به زودی به خانه [ شهر] آنان [فاتحانه] وارد شوی، تا آنکه وعده الهی فرارسد، که خداوند خلف وعده نمیکند