7يوفونَ بِالنَّذرِ وَيَخافونَ يَومًا كانَ شَرُّهُ مُستَطيرًافولادوند[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مىكردند، و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مىترسيدند.