42وَمِنهُم مَن يَستَمِعونَ إِلَيكَ ۚ أَفَأَنتَ تُسمِعُ الصُّمَّ وَلَو كانوا لا يَعقِلونَخرمدلگروهی از آنان، گوش به سوی تو فرا میدهند (هنگامی که قرآن میخوانی یا آیههای تازهای از سوی خدا بیان مینمائی. امّا گوئی هیچ نمیشنوند و کرند!) آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش کران برسانی هرچند نفهمند! 1«یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ»: به تو گوش میدهند؛ نه برای فهمیدن و به کار بستن (نگا: انعام / 25، انبیاء / 2). «تُسْمِعُ»: بشنوانی. «الصُّمَّ»: جمع أَصَمّ، اشخاص کر.